• Wat een fantastische werkvorm om bezig te zijn met afstemmen; letterlijk uitdelen en ontvangen.

     

    Lekker fysiek bezig geweest, de vertaalslag naar mijn opstelling in een moeilijk gesprek of tijdens een vervelende vergadering is eenvoudig makkelijk gemaakt.

     

    Dat ik moeilijk NEE kan zeggen, dat wist ik wel, maar dat het helemaal niet in mij opkomt om mijn eigen grenzen goed aan te geven was wel confronterend, dus ging ik letterlijk met hoofdpijn naar huis.

    Een klap uitdelen, een argument plaatsen, gaat me niet altijd even makkelijk af.  De grote man tegenover mij voelt zich niet serieus genomen, omdat ik hem 'aai'.

     

    De ervaringen met het boksen hebben een enorme uitwerking in de praktijk, deze workshop dreunt lang na en smaakt naar veel meer.

    Ik ben veel bewuster bezig met 'ontvangen' en 'argumenten plaatsen'.

     

    Een must voor iedereen bij mij op het werk, maar ook mijn kinderen zou ik een paar boks-sessies bij Marike gunnen!

     

    Hermien van Setten

  • Marike weet op een speelse manier de deelnemers serieus aan het werk te krijgen.

     

    Ik begin wat lacherig uit onzekerheid en ongemak, maar het wordt een serieuze zaak die over mijzelf blijkt te gaan. Het boksen geeft veel informatie en komt nu eens niet uit je hoofd, maar uit je lijf. Het heeft mij nieuwe inzichten opgeleverd, die in een veilige sfeer besproken konden worden. Dit vraagt om meer!

     

    Nicolette Ferwerda

  • Door letterlijk mijn stijl te ervaren in het boksen...

     

    heb ik een dieper inzicht gekregen in mijn eigen gedrag en ben ik in mijn dagelijkse werk beter in staat te schakelen naar andere stijlen. Ik heb meer oog en waardering gekregen voor de verschillende ‘kleuren’ in ons team. Door de theoretische onderbouwing is het een zeer volwaardige teambuilding waar je als team echt je voordeel mee kan doen.

     

    Reactie deelnemer teambuilding

  • Kleuren in het team worden fysiek heel zichtbaar,  we leerden beter af te stemmen op elkaar.

     

    Ik heb Marike gevraagd om een middag te begeleiden voor het team Informatievoorziening en Communicatie van de Veiligheidsregio Zaanstreek-Waterland. In een context van recente organisatieveranderingen stond het elkaar beter en op een andere manier leren kennen centraal en ook hoe we samen beter in positie kunnen komen door elkaars kracht te benutten. Met Marike en een interne begeleider hebben we vooraf een maatwerk programma bedacht. De samenwerking met ons verliep heel natuurlijk, mooi afgestemd. We kozen voor een boksworkshop, voorafgegaan door een mini-workshop waarin de deelnemers aan de slag gingen met hun kleurenprofiel volgens de disc. Geweldig om deze kleuren ook echt te ontdekken in de kleine gevechtjes met elkaar. De kleuren van het team werden heel fysiek zichtbaar, wat een pure ervaring! We probeerden uit met elkaar, keken bij elkaar, coachten elkaar en hebben ook enorm veel gelachen. Met haar prettige stijl en humor is Marike in staat de sfeer licht te houden, veiligheid en vertrouwelijkheid te creëren en ons inzicht te geven door op een prettige wijze feedback te geven. De deelnemers waren zeer enthousiast. Op deze ervaring pakken we nu nog steeds terug in onze dagelijkse werkpraktijk.

     

    Annemiek van Jole, teamleider team Informatievoorziening en Communicatie van de Veiligheidsregio Zaanstreek-Waterland

  • In contact blijven, als het spannend wordt.

    Ze had de ogen en het figuur van mijn eerste vriendinnetje. Marike heette ze. Ook

    had ze les gegeven aan leerlingen uit het Speciaal Onderwijs. Dat schept een band.

    Maar toch had ik zo mijn bedenkingen. Ik had me tijden geleden ingeschreven voor

    de cursus 'In contact blijven, als het spannend wordt'. Nu zijn de tijden dat het spannend wordt voor mij wel een beetje voorbij, maar ja, het was gratis en weer

    eens wat anders. Dus vooruit met de geit. Bij binnenkomst zonk me de moed al in de schoenen. Er lagen bokshandschoenen klaar! Dat is wel het laatste waar ik op

    gerekend had èn zin in had. In mijn herinnering zag ik mezelf tegen mijn zin

    meedoen met gymnastiek op een veldje bij de school en daarna met je bezwete lijf en natte kleding weer terug in de schoolbanken. Brrr.

    Nadat we elkaar een tijdje aan hadden zitten staren totdat iedereen binnen was, deed ze een geslaagde poging om ons de verbinding uit te leggen tussen boksen en psychologie. En even later: 'Jullie zijn er duidelijk niet op gekleed'. Nee, dank je de koekoek. Ik had me voorbereid op pen en papier en gesprekstherapie.

    Om wat in contact te komen met de andere vreemde snoeshanen, begon de eerste oefening. Tegenover elkaar en met de platte handen elkaar weg proberen te drukken. De echte macho kwam naar boven. Dat vrouwtje dat tegenover me stond, moest ik met gemak weg kunnen drukken. Ai, ai, wat een tegenvaller, dat komt ervan als je aan de sportschool al een paar jaar de brui hebt gegeven. Tel daarbij mijn levensjaren en je krijgt het gevoel dat een plek achter de geraniums een stuk passender is. Er volgden nog een paar oefeningen met de  bokshandschoenen aan. Totdat we gereed waren voor het betere werk. Toevallig stond ik naast Marike en ze nodigde mij uit om de handschoen op te nemen. 'Zij is de prof', dacht ik en begon er vrolijk op los te rammen. 'Aanval is de beste verdediging'. Ik dreef haar binnen de kortste keren in de hoek.

    Zou het een minuut geduurd hebben? Ik denk nauwelijks, maar ik stond te hijgen als een postpaard bij de volgende uitleg en opdracht. Mijn medecursisten lachten hartelijk, maar in eerste instantie voelde niemand zich geroepen om zich door mij te laten 'behandelen'. Nadat ik uitgeblazen was, vond ik een paar mannelijke tegenstanders die enkele rake klappen uitdeelden. Terug in mijn hok! Vervolgens zeeg ik hijgend neer in een stoel, werd met met een denkbeeldige handdoek toegewuifd en kreeg de vraag 'of het wel goed met me ging'. 'Focus', kreeg ik te horen. Een juiste conclusie. De laatste keer dat ik klappen uitgedeeld had, was zo'n zeventig jaar geleden, toen ik op de speelplaats een andere jochie met zwaaiende armen per ongeluk goed geraakt had.

    Zo werd het toch een leuke avond. Thuis ben ik eerst onder de douche gekropen, want al die natte kleren. Brrr.

  •